Миний цаг

Энэ дэлхий дээр онцгой зүйл олон байдаг ч би энгийн бүхэнд дуртай.  Том дэлгүүр, брэндийн хувцас, үнэтэй хоол энэ бүхэнд шунан дурлах намайг татах юу ч үгүй. Гадаа гудамжаар алхах олон мянган хүмүүсийн нэгэн адил байхыг хүснэ. Бусдаас онцгойрч содон байх хүсэл хэн нэгэнд байдаг л байх. Хоёр идэхгүй, хоосон хонохгүй байх л бүхнээс эрхэм. Аз жаргалыг зүрхнээсээ эрж хайж, түүнийгээ олж, ганцхан өрөө ч гэсэн өөрийн гэртээ ширээ тойрон найзуудтайгаа бужигнах хамгийн сайхан. Үнэтэй ресторанд чамин зоог барьлаа гээд миний нөхөрлөлийн үнэ цэнэ нэмэгдэнэ гэж үү? Үгүй л байх. Дуртай хөгжмөө сонсож, тухтай суухыг хүссэн тэр залуусыг бас буруутгахгүй. Нар хүртэл өдөр бүр нэг л зүгээс мандаж, нэг л газартаа жаргадаг. Гэтэл хүн яагаад бүхнээс илүү гарч, бүгдээс содон байхыг хүсдэг байнаа. Надад өөрийн гэсэн зүрхний аз жаргал байгаа. Ганган хувцас өмслөө гээд, бүхнээс содон байлаа гээд бид мөнхрөх юм уу? Тэгж хоосон онгирсноос өөрийн аз жаргал юу хүсч буйгаа сэтгэлээсээ нэг чагнаад үзээрэй. Ганцхан заяах хүмүүн төрлийг зүрх сэтгэлээсээ туулаасай. Автобусны мөнгөгүй байсан ч амьдралд сайхан зүйл өчнөөн олон бий. Нар хүртэл чиний төлөө манддаг гэдэгт итгээрэй. Хэрвээ чи өөрийгөө эхээс мэндлээгүй байсан бол яах бол гээд төсөөлөөд нэг үз дээ. Магадгүй хорвоо дэлхий чамаар дутахгүй байсан байх. Харин эх орон, ээж аав чинь чамаар дутах л байсан. Тийм болохоор хүн болж төрсөн юм чинь амьдарсан шиг амьдраарай. Амьдарсан шиг амьдрана гэхээр сайхан хоол, сайн машин, хөөрхөн хүүхэн гэж андууруузай. Зүгээр л зүрхээ чагнаад зөөлөн зөөлөн замбуулинг зөн совингоороо туулаарай. Харин миний чин хүсэл гэвэл эглээс эгэл амьдарч, энэ хорвоод өөрийн мөрөө гарган хүн шиг хүн явахыг л хүснэ.