Миний цаг

Өглөөнөөс эхлээд хайртай залуучуудынхаа тухай бичих гээд амжихгүй байлаа. Хүү маань өнөөдөр өвөө эмээтэйгээ хамт ирсээн. Энэ хорвоо дээр хамгийн хайртай эр хүн бол миний хүү. Хайрлахгүй байхын аргагүй. Харахад жаахан ч гэсэн хажууд байгааг нь мэдрэхээр хан уул шиг нөмөртэй санагддаг. Болдог бол гэрээсээ өнөөдөр гармааргүй л байлаа. Даанч ажил их байхад. Хүүгийнхээ тухай бичие гээд сууж байтал утас дуугарчийна. Гэрээс залгаж байнаа. "Ээжээ цагдаагийн машин, дуугардаг буу аваад хурдан ирээрэй" гээд л... Хоолой нь хүртэл цангинаад сэргэлэн зулзага шүү. Ажлаасаа гэрлүүгээ ингэж яарснаа сүүлийн үед огт санахгүй байна. Хачин сайхан мэдрэмж. Гуруун настаймаа миний хүү, нялх юм. Гэсэн ч энэ гэртээ цорын ганц эр хүн нь. Оройдоо залаад бурхан шиг шүтээд байхаас өөр яахав. Надаа ерөөлөөр ирсэн хүү минь. Төрөхдөө хүртэл тэгтлээ их өвтгөж намайг зовоогоогүй юм. Гүргэр тэвчээртэй, зөрүүд... Яг л миний жижигрүүлсэн хувилбар. Ингэж бодох сайхан байдын. Хүмүүс чамаас өөр байна этр гэж л байдын. Хүн болгон өөрийнхөө хүүхдийг хөөрхөн, сайхан, ухаантай гэж боддог. Яг л түүн шиг хүү минь надад, миний гэр бүлд хамгийн сайхан нь.
Аан бас нэг залуугийн тухай бичнээ гэж. Газар дээрх ганц дүү минь. Өнөөдөр их сургуулиа төгсөөд дипломоо гардаж авсан. Дүүгээрээ бахархаж байнаа. Биднийг жаахан байхад хүмүүс "Танай энэ эрхийн тэнэг юм сурахгүй" этр гэж ярьдаг байж билээ. Харин дүү маань сурсан. Сурах сурах бүүр сайн сурсан. Хоёр эгчтэй айлын ганц хүү гээд бид ч бөөцийлж хайраар өлгийдөж хүн болгосон. Тэр хайр дүүг минь хүний зэрэгт хүргэсэн гэж боддог. Эрх байна гэдэг тийм ч муу юм бишээ. Харин ч хийх гэснээ хийдэг, хэлэх гэснээ хэлдэг тийм хүн болж өссөн. Жаахан юм байж бас эхнэр хүүхэдтэй. Дажгүй ээ миний дүү. Амьдрал түүний минь өмнө хаалгаа дэлгэж байна. Хайртай шүү...